Formalnej weryfikacji nowych pierwiastków dokonała 30 grudnia 2015 r. Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej – organizacja zajmująca się standaryzacją symboliki, nazewnictwa i wzorców wielkości fizycznych stosowanych przez chemików na całym świecie.

Unia ogłosiła, że zespół rosyjskich i amerykańskich badaczy dostarczył dowodów potwierdzających odkrycie pierwiastków 115, 117 i 118. Pierwiastek 113 odkryli japońscy badacze z instytutu Riken.

Dzięki najnowszemu uzupełnieniu siódmy okres (rząd) układu stał się kompletny – wraz z aktynowcami liczy 32 pierwiastki. Teoretycznie mogą istnieć także przewidziane przez Glenna T. Seaborga w roku 1969 pierwiastki okresu ósmego – od 119 do 168, jednak dotąd żadnego nie udało się uzyskać. Nie jest jasne, gdzie leży granica układu okresowego. Każdy kolejny pierwiastek coraz trudniej uzyskać – uzyskane atomy rozpadają się w ułamku sekundy. Możliwe jednak, że istnieją nieodkryte jeszcze „wyspy stabilności” – pierwiastki nieco trwalsze.

Zespoły, które dokonały odkryć, mogą teraz zaproponować nazwy i symbole chemiczne nowych pierwiastków. Nazwy mogą odnosić się do mitologii (hel od Heliosa, boga Słońca, promet od Prometeusza), nawiązywać do minerału (glin, krzem), miejsca lub kraju (ameryk, europ, frans, german, polon, ruten – Rhutenia znaczy „Rosja”), właściwości (chlor od chloros – żółtozielony) czy też nazwiska naukowca (einstein, kopernik, mendelew, nobel).

Pierwszą wersję układu okresowego przedstawił w roku 1869 rosyjski chemik Dymitr Mendelejew. Ostatnio układ powiększył się w roku 2011, kiedy dodano pierwiastki 114 i 116. (PAP)