Czy funkcję umysłowego fundamentu specyficznych nam gatunkowo przejawów kreatywności mogłaby pełnić wyobraźnia kontrfaktyczna, która w ludzkim rozwoju – zdaniem niektórych badaczy – miałaby się manifestować po raz pierwszy właśnie w zabawach na niby, a więc już nawet około 18. miesiąca naszego życia. Czy zdolność do wyobrażania sobie tego, ‚co by było, gdyby’, jest rzeczywiście nieodzownym elementem architektury twórczego umysłu? Czy dzieci – w tym te niespełna dwuletnie udające już, że banany są telefonami – faktycznie ‚gdybają’ podczas swoich zabaw? I w końcu: czy zabawa na niby – jako swoisty poligon kontrfaktów – mogłaby być autentycznym spiritus movens naszych dojrzałych przejawów twórczości?

Oto są przewodnie pytania badawcze mojego projektu, na które chcę odpowiedzieć w sposób systematyczny oraz interdyscyplinarny, łącząc ze sobą analizy z zakresu epistemologii, filozofii umysłu, psychologii rozwojowej oraz studiów nad twórczością – czyli tak, jak przystało na adepta nauk o poznaniu – tak pięknie opowiada nasza doktorantka Monika Chylińska.

Nibylandie i zabawy na niby

Zapraszamy do obejrzenia fragmentu programu Login: Nauka wyemitowanego przez TVP3 Lublin w dniu 9 stycznia 2018 r., w którym Monika Chylińska opowiada o swoich badaniach.

https://youtu.be/pDPfoQUXsxU