Imagia. W kierunku neurokognitywnej teorii obrazu

[…] Zasadniczym pytaniem, na które odpowiedzią jest niniejsza monografia jest pytanie o to, w jaki sposób system wzrokowy człowieka, który jest odpowiedzialny za każdy akt i aspekt subiektywnego doświadczenia widzenia, analizuje, interpretuje i wartościuje oglądane obrazy. Pojęcie SYSTEMU WZROKOWEGO oznacza tutaj zarówno neuroanatomiczną podstawę przepływu danych sensorycznych od fotoreceptorów do wszystkich tych struktur, które aktywizują się w aktach widzenia, czyli wszystko to co najczęściej określa się jako wzrokowy szlak/szlaki lub ścieżki i struktury neuronalne oraz tzw. wyższe procesy umysłowe (poznawcze, emocjonalne i inne), które stanowią istotę subiektywnego doświadczenia widzenia.

[…] Żeby zrozumieć treść tej książki wystarczy minimalny poziom wiedzy czytelnika na temat budowy i funkcjonowania komórek nerwowych oraz mózgu człowieka, przekazany w licealnym kursie z zakresu biologii. Odrobina wiedzy z zakresu matematyki i optyki także może się przydać. Również odwołania do obrazów, które stanowią ilustrację lub przedmiot badań eksperymentalnych nie wymagają zaawansowanej wiedzy z zakresu historii sztuki lub komunikacji wizualnej.

Ze Wstępu

Piotr Francuz, Imagia. W kierunku neurokognitywnej teorii obrazu. Wydawnictwo KUL, Lublin 2013, ss. 348.