Studia filozoficzne odbył na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL w latach 1981-86. Studia doktorskie zakończył obroną (w 1993 r.) dysertacji doktorskiej Metafilozofia a metafizyka Charlesa Hartshorne’a. Habilitację w zakresie filozofii uzyskał w 2003 r. na podstawie książki Między monizmem a pluralizmem. Studium genezy i podstaw filozofii Johna Deweya. Książka ta uzyskała nagrodę Ministra Szkolnictwa Wyższego. Tytuł profesora nauk humanistycznych uzyskał w 2012 r. na podstawie dorobku i książki Nauka, filozofia i życie. U podstaw myśli Williama Jamesa.
Od czasu zatrudnienia na KUL (w 1986 r.) prowadził różne zajęcia głównie z historii filozofii, zwłaszcza nowożytnej i współczesnej. Poza działalnością w KUL pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Nauk Filozoficznych PAN (od stycznia 2012 do stycznia 2020 r.)
Główne obszary jego badań obejmują historię współczesnej filozofii amerykańskiej i brytyjskiej, zwłaszcza filozofii procesu, pragmatyzmu i neopragmatyzmu, a także filozofii analitycznej. Interesują go również zagadnienia związane z nowożytną filozofią brytyjską, zwłaszcza z brytyjskim empiryzmem i szkocką szkołą zdrowego rozsądku. Zajmuję się głównie zagadnieniami z zakresu historii: metafizyki, epistemologii, antropologii filozoficznej i filozofii religii. Oprócz badań w zakresie historii filozofii do jego zainteresowań należy też filozofia religii, zwłaszcza spór teizmu z ateizmem oraz zagadnienie prawdziwości, uzasadniania i racjonalności przekonań religijnych w kontekście pluralizmu religijnego i światopoglądowego.
