Węglowodany i ewolucja ludzkiego mózgu

Węglowodany przyczyniły się do rozwoju mózgu naszych odległych przodków – informują naukowcy na łamach pisma „Quarterly Review of Biology”.
Węglowodany i ewolucja ludzkiego mózgu
Jedna z największych zagadek ewolucji człowieka dotyczy czynników, jakie wpłynęły na ewolucję naszego mózgu. Najnowsze badania dowodzą, że w gwałtownym rozwoju ludzkiego mózgu w ciągu ostatniego miliona lat istotną rolę odegrały węglowodany, a przede wszystkim skrobia.
Spożycie mięsa mogło zadziałać stymulująco w początkowej fazie ewolucji, jednak później kluczowe okazały się przetwarzane termicznie produkty zawierające skrobię oraz geny amylazy zawartej w ślinie, dzięki której rozkładana była skrobia.
Powszechnie akceptuje się teorię, że w rozwoju ludzkiego mózgu w czasie ostatnich trzech mln lat istotną rolę odegrała zmiana diety. Naukowcy skupiali się na takich czynnikach, jak zwiększone spożycie mięsa i termiczne przetwarzanie pokarmów.
Wyniki najnowszych badań sugerują, że w ciągu ostatniego miliona lat ważną rolę w rozwoju mózgu odegrała również skrobia. Badania prowadzone były pod kierunkiem dr Karen Hardy z University of Chicago, której zespół zestawił dane archeologiczne, antropologiczne, genetyczne, fizjologiczne i anatomiczne.
Zdaniem badaczy, rozwój mózgu chronologicznie współwystępował z ewolucją wariantów genów odpowiedzialnych za enzym amylazę obecny w ślinie, a także z pojawieniem się umiejętności kontrolowania ognia.
Geny zawiadujące amylazą w ślinie występują u człowieka w większej liczbie kopii niż u naczelnych. Sprawia to, że więcej amylazy powstaje, przez co wzrasta możliwość trawienia skrobi.
Mózg zużywa do 25 proc. energii całego organizmu i do 60 proc. glukozy z krwi, której najbardziej wydajnym źródłem jest dieta bogata w węglowodany.
- Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl
- Karen Hardy, Jennie Brand-Miller, Katherine D. Brown, Mark G. Thomas, Les CopelandThe Importance of Dietary Carbohydrate in Human Evolution. The Quarterly Review of Biology Vol. 90, No. 3, September 2015 (pp. 251-268). DOI: 10.1086/682587